باغستان ...     پنجره     ترانه جوان بخت     وقتي سكوت پنجره مي ميرد     يك نفر مي نويسد با     يك نفر درك مي كند بي     و شيشه شكسته يي     برجا مي ماند     تك تك تك تك تكه تكه تكرار شدم     چك چك چك چك چكه چكه چكيد باران     من و بي دل با هم بوديم     من نوشتم روي پنجره يي     با نوك انگشت :     زندگي بي دل ، پنجره زيباس !     و بي دل آن را خواند     زندگي بي پنجره زيباس !     پنجره دق كرد     و شكست !     شيشه ها تكه تكه     رفت به پاي يك زن سي ساله     تكه ها تك تك ساعت شد     تك تك تك تك تكه تكه تكرار شدم     نگاه من در نگاه كودكي گم شد     در كلاس درس     صداي جيغ بچه ها     هيجان ساعت شمشيربازي در صف     وقت زنگ تفريح     زير باران     ناظم اما     به فكر پرداختن چك هاي آخر برج !     من چك افتاده بر زمين ام     چك چك چك چك چكه چكه چكيد باران     من چكه چكه روي زمين افتادم     اتوبوسي رد شد     گربه يي به دنبال يك گنجشك     از خوشحالي     در پوست خود گنجيدم !     آخ كه از پس يك گنجيشك هم بر نيومدم !     گفتم : پنجره شكسته مي چسبد از نوشته ام     سكوت ، شكست     آن وقت فهميدم     پنجره ، خودم بودم !     تك تك تك تك تكه تكه     چك چك چك چك چكه چكه               لبخند     شاهرخ ستوده فومني     ساده نيست     گاهي من از هوش رفته ام     در فاصله هاي اشك ميان دو برادر     گاهي هجوم صبح     گاهي ميان حادثه     گاهي من از فرط اين همه راه     گاهي كنار ويرانه هاي گلدان     گاهي كنار چشمه هاي عسل     ...     هنوز مي بينم     كمي ترانه در باغ روييده است     چند روز جواني     چند شعر براي بن بست در من     اين     ساده نيست     شايد يادتان باشد!     گاهي كنار صورت مرگ ياران ام     براي تان لبخند مي زدم           □     دفعات مطالعه اين مطلب: 38 بار